Komnata była wielka z wysokim łukowatym sklepieniem. Szary kamień nadawał pomieszczeniu mroku. Czerwone zasłony i koronkowe firanki w wielkich strzelistych oknach, rzucały krwawą poświatę po czarnym i śliskim marmurze na podłodze. W pokoju stało wielkie łoże z baldachimem z mahoniowego rzeźbionego drewna. Pościel z jedwabiu miała ładny szkarłatny odcień jak i cienki materiał wiszącej moskitiery. Cały pokój zawalony był w okolicach łoża najbardziej maskotkami ręcznej roboty, niektóre poprute i pocięte. Było też biurko do pracy zawalone stertą papierów. Nur nie oszczędzała go przed załatwianiem formalności. W końcu to Sebastian odwalał brudną robotę, a wszelkiego rodzaju przekręty grabarz urzędujący na cmentarzu. Świece nadawały temu pomieszczeniu klimatu, a lampiony z ludzkich czaszek iście trumienny charakter.
Do komnaty zaglądała głównie Nur, Undi lub Sebastian gdy działo się coś szczególnego i potrzebna była jego pomoc. Rekruci szukający porady lub pomocy są mile witani. Grell uwielbia odwiedziny...

*Wali wściekła do drzwi* Gril! Gdzie masz moje cholerne pończochy!?

-mmmm - Grell podniósł głowę z łóżka. Właśnie ucinał sobie drzemkę na brzuchu więc okulary nieco odbiły mu się na twarzy razem ze wzorkiem łańcuszka, który przy nim nosił. Przez ramię obejrzał się na prawą nogę, którą majtał w powietrzu i ściągnął z niej pończochę. Raz dwa schował ją pod kołdrę i poszedł otworzyć drzwi. - hai hai.. - otworzył jej na oścież - Nur może powinnaś poszukać w praniu ghulio ghuliana czy jak mu tam..im

- Moje zombie nigdy nie zgubiły ani jednej sztuki mojej bielizny! - Wpadła do środka z gracją burzowej chmury i tak samo pogodną miną. Niczym pies tropiący spuszczony ze smyczy w dziupli dilera, zaczęła rozglądać się za zgubą, jakby spodziewała się, ze ta, będzie powiewała dumnie niczym flaga, manifestująca jawną i niepodważalną winę Shinigamiego. - Gdzie one są, Grell? Wiesz, te w róże. Pamiętam, że Ci się bardzo podobały, zboczeńcu jeden...

- emmm? - zaczął zdziwiony - Nie jestem żadnym zboczeńcem Nur! Róże są czerwone a ja kocham czerwony! - oplatuje się ramionami i buja na boki robi się czerwony i zagryza ząbkami dolną wargę - Wkradłem się do pokoju Sebastiana ~~<3 i schowałem mu je pod poduszkę ze swoim zdjęciem! Ahahaha! - szaleje z podniecenia - Może mój romeo wpadnie do mnie w nocy po przeczytaniu tego romantycznego liściku który mu zostawiłem wejdzie przez okno i rzuci się mi w ramiona obsypując namiętnymi pocałunkami a potem spędzimy ze sobą gorącą noc we dwoje by obudzić się o poranku stykając nagimi ciałami. Oh! Full motywejszyn! - nawijał jednym ciągiem, a na koniec podskoczył w górę zatrzaskując drzwi za sobą kopniakiem od tyłu.

- Dlaczego ja cię tu trzymam... - zawyła żałośnie, teatralnie uderzając się otwartą dłonią w czoło. Nawet tego nie skomentowała, ale stwierdziła, że ostrzeże Sebastiana. Za to bez pytania o zgodę, zaczęła przetrząsać jego pokjó, w poszukiwaniu zguby.

- Ne? Ne? Przecież mówiłem że są w jego pokoju.. - spoważniał i skrzyżował ramiona opierając się plecami o drzwi. - Ha<3 Ale chyba moja kochana Nur nie przyszła tylko po pończoszki. Sa saa..Po~wie~~dz Mi!

- Oczywiście, że przyszłam po pończochy, nieszczęście ty moje - zaćwierkała przesadnie słodko, dalej dewastując pokój Grella - lepiej od razu powiedz, gdzie są, bo wezwę zombiaki.

Grell zrobił żałosną minę:
- No przecież mówiłem..Ojj!!!! Ty mnie w ogóle nie słuchasz!

- A co moje pończochy by robiły u Sebastiana? Zgwałciłeś mi lokaja?! - wydarła się prosto w delikatne uszko Grella.

- Kya!!! - odskoczył jak oparzony! Ale zaraz znów włączyła mu się gadka - Może używa ich jako knebla gdy poskramia piękne dziewice w swym łożu..

- Nawet mnie nie denerwuj! - ze śmiechem chwyciła poduszkę i zdzieliła nią Grella.

Grell zwinął się na stojąco w jerzyka starając się uniknąć ciosu ale i tak oberwał.
- Nie bij mnie kobieto! Sebi jest demonem jego pomaltretuj ..ja jestem delikatny nie to co on - wyrzucił z siebie

- Delikatny! - przedrzeźniała go - myślałby kto, że delikatne damy nie biegają z piłami spalinowymi! - kolejny zamach śmiercionośną poduszką i wazon poszedł w niepamięć.

- Kyaaa waza cesarza Jiajinga z dynastii Ming! Moja ulubiona! Przestań mnie terroryzować! - krzyknął załamany patrząc na truchełko małej czerwonej rybki, która leżała między kawałkami stłuczonej wazy. Druga rybka trzepała jeszcze ogonkiem w ostatnim akcie jej życia. - Jaś! Oh Jaś! Zabiłaś Jasia!..- krzyczał tragicznie lecąc do strzaskanej wazy! Delikatnie ujął drugą rybkę i wrzucił ją do wazonu a kwiaty wywalił do kosza. - Oh biedna Małgosiu! - spojrzał na wazon i przytulił go zrozpaczony. Ze wściekłą miną odwrócił się w stronę Nur. - Ty!... Wpisze cię do notatnika! Zobaczysz!

- Dobra! Świetnie! Super! Zemszczę się, będę twoim największym koszmarem - powiedziała i wyszła trzaskając drzwiami tak mocno, że ze ściany spadł obrazek.